You Cannot Download this book untill you login but you can read it .

---

Login Register

yi saurin kashe wutar dukansu, dan sun san matsalarsa da wuta. Sun san halin da yake ciki, shi yasa ba sa shaye-shaye a kusa da shi. Saboda suna sonsa, suna sonsa Saboda yanda ya temaki rayuwar kowannensu. Sai da Raja ya dafe bango, sannan ya dawo hayyacinsa, da ƙyar ya kallesu.
“Lokacin sallah ya yi, ku tashi muje ku yi...”
“Ai kasan ba ma je gaban Ubangiji muna warin wuwu ba ko... Oga Raja ka bari sai mun ɗan eh yi wanka... Ka gane ko?...”
Cewar Alandi yana miƙewa. Yanda yake magana kawai ya tabbatarwa da Raja cewa sun bugu, ya girgiza kansa yana ɗaga kafaɗarasa, ya sauya komai a tare da su, wannan shaye-shayen ne ya kasa hanasu yi. Amma ya ƙudircewa ransa cewar, suna gama wannan aikin zai sada kowannensu da Rehab.
Agogo ya duba, ya ga lokacin tashin ɗaliban makarantar nan ya kusa, dan haka a gurguje ya ƙarasa masallacin estate ɗin.
Ya yi sallah, sannan ya fita ya tsaya a inda ya saba tsayawa don ganinta.
*Brickhall School, Kaura district, Abuja..*
MISHAL POV.
Tsaye take a tsakiyar abokan koyan faɗanta na Kungu fu. Sanye take cikin uniform 🥋 ɗin koyar da wasan kungu fu ɗin, ta ɗau matsayarta. Yayin da hannunta na dama ke dunƙule ta seta yarinyar da aka haɗasu faɗan, ɗayan ma a dunƙule yake amma a ƙasa.
Ɗaya yarinyar ce ta kawo mata duka, hakan yasa cikin salon faɗan na kungu fu ta ware hannunta na dama, ta kama hannun yarinyar, tare da banƙara shi, ta rataya hannun yarinyar a kafaɗartsa, sannan ta kaiwa yarinyar bugu a gefen ciki da hannunta na hagu.
Tini yafinyar ta shiga ɗaga hannunta, alamun saduda. Mishal ta saketa, hakan yasa hall ɗin koyon wasan nasu ya karaɗe da tafi, ita ce ta yi nasara kamar kullum. Cike da girmamawa ta miƙawa malamin kungu fu ɗin nasu gaisuwa, sannan ta ja baya.
Malamin nasu ya ɗan musu wasu jawabai a kan wasan, sannan aka sallami kowa. Ita ta koma jikin lokarta inda ta saba aje kayanta ta sauya kayan, sannan ta damƙawa Angelica riƙon jakarta, suka fito a tare.
Sai da ta je wurin Adawiyya suka yi sallama, sannan ta karɓi jakarta a wurin Angelica, tare da sallamarta, ta shige mota, Baba Ali ya tayar, suka fita daga makarantar.
Kamar jiya yau ma sai da ta ga Kuliya tsaye a jikin gate ɗin estate ɗin nan, to wai shi wannan me yake zuwa yi nan ?, ta tambaya kanta. Sai kuma ta share, tare da faɗawa kanta cewar; to wai ina ruwanta ma?.
Har suka kai gida tana shan hannu. Fita ta yi daga motar, a sanda suka iso gidan, ta shiga cikin gidan, Daala ta samu ita da Mama Ladi suna wasa a falo, kai tsaye sama ta wuce, ta shiga ɗakinta.
Abu na farko da ta fara yi shi ne, aje jakarta a kan work table ɗinta, sannan ta shiga wanka ta fito, ta sauya kaya zuwa wata yaluluwar shift dress, rigar bata sauƙa har ƙasa ba, bakinta kan singalinta. Ta nannaɗe gashin kanta cikin bun, tare da saƙala wani hair pin ɗinta me shape ɗin bow.
Da saurinta sauƙo zuwa ƙasa, sannan ta faɗa kitchen dan ta samawa kanta abun da za ta ci, duk da ta ga abinci a kitchen ɗin, amma alƙawari ne ta ɗaukawa kanta cewar ko yunwa za ta kasheta ba za ta ci abincin da Hajjara ta girka ba.
Jallof ɗin rice stick ta shiga yi, babu jimawa ta gama, sannan ta dawo ta zauna kusa da su Daala ta soma ci.
Loma ta uku kawai ta yi, wayar landline ɗin dake falon ta yi ringing, hakan ya sa ta aje bowl ɗin hannunta, ta miƙe tsaye ta na ɗaukan wayar.
“Hello!”
Ta faɗi a sanda ta kara wayar a kunneta, muryar kawu Musa ce ta doki dodon kunnuwanta, cikin kuka da shessheƙa.
“Hafsat ke ce ?”
Gabanta ya faɗi, amma sai ta dake tace.
“Eh Ammu(Kawu)... Ni ce”
“Ina Hajjara?...”
Sai ta kalli falon, kamar me neman Hajjaran a falon, sannan ta kalli danning area tana amsa ma sa da:
“Ba ta kusa”
“To ki sanar mata da ku yi maza-maza ku taho International Hospital, Abubakar ba lafiya!...”
Duk rashin hankalinta, da ƙarancin shekarunta a duniya ta san cewa jinya kawai ba za ta saka babban mutum kamar Ammunsu kuka ba, dole akwai wani abu dake faruwa da yayanta mara kyau, kk mutuwa ya yi ?!.
RABI'A POV.
Kamar yanda ta saba ganinsa jingine jikin gate ɗin estate ɗin nan, yana kallonta da lumsassun idanuwansa. Yau ma haka ɗin ne.
A memakwan kullum da ta saba wucewa ba tare da ta masa magana ba, yau sai ta ɗago masa hannu, sannan ta yafito shi.
Sai da gaban Raja ya faɗi, ganin yanda ta kira shin, amma sai ya dake, ya fara takawa zuwa gabanta.
A lokacin da ita kuma ta hau hanya ta fara tafiya, kamar jiya sai ya fara binta a gefe.
“A can kake da zama?”
Bayan ɗan wani lokaci ya ji ta tambaya. Sai ya ɗaga ƙafaɗarsa ta dama sannan ya amsa mata da.
“Eh, a nan nake da zama”
“Wannan ɗayar ƙanwarka ce ?”
Ta kuma tambaya, hakan yasa ya kalleta kaɗan, wato jiya shi ya mata tambayoyi, yau kuma ita ce ke masa. Kafaɗarsa ya ɗaga cikin faɗin:
“Sunanta Rhoda, kuma ƙanwata ce”
Rabi ta gyaɗa kanta tana kallon hanya.
“Kai ma Cristian ne ?”
Sai da ya ɗan tsaya ya kalleta na 'yan wasu sakkani, sannan ya ci gaba da tafiyar.
“Ni musulmi ne”
“To miye ma'anar RAJA ?!”
Ta tambayi abin da ke mata yawo a ka tsawon lokacin da ya faɗa mata sunansa. Bisa ga mamakinta sai ta ji ya yi murmushi, hakan yasa ta juya ta kalleshi, murmushin kuwa yake, wanda ya ƙara bayyana kamarta da shi.
“Raja na nufin Fata, i mean wish, za kuma ki iya kiransa da hope, amma sunana na gaskiya Zaid ne!”
Zaid?!, Zaid!?, Zaid?!... Ta maimaita sunan kusan sau biyar a cikin ranta, to Zaid ɗin bai fi ba?, amma ya na wani kiran kansa da Raja.
Sai ta tsaya a sanda suka fito bakin titi. Kamar jiya yau ma sai da ya tsaida mata taxi, sannan yace kada a ɗau kowa sai ita.
Daga haka ya ɗaga mata hannu, ya koma layin da ya fito. Rabi ta yi murmushi tana kallon hanya. Hirarta da shi na sa ta nishaɗi sosai.
*No. 213, Naf Belly Estate, Asokoro, Abuja*
KULIYA POV.
A hankali ya sako ƙafarsa ta dama cikin falon gidan Anna, wadda take zaune a kan kujera tana tsige zogale. Kanta ta ɗaga ta kalleshi. Ba shiri ta miƙe tsaye, hakan yasa trayn zogalen dake kan cinyarta kifewa a ƙasa, zogalen ya zube.
Ba komai ya bata tsoro ba, sai ganin yanda idanuwan Kuliyan suka yi ja, fuskar tasa ma ta yi ja, bisa ga dukkan alamu kuka ma ya yi.
Suna haɗa ido da ita ya fashe da kuka, ba ƙaramin razana Anna ta yi ba, sanin halin ɗan da ta rena, Kuliya ba ya kuka a kan abu ƙarami, idan har ka ga ya yi kuka, to abun ba ƙarami ba ne, ita za ta iya cewa ma tun ranar da ta dawo da shi Abuja har wa yau bata taɓa ganin kukansa ba.
Da sauri ta ƙarsa kusa da shi, kuma tana zuwa kusa da shi ɗin ya rungumeta yana fashewa da kuka. Anna ta ja hannunsa ta zaunar a kan kujera bayan da ya saketa, da gudu ta shiga kitchen ɗinta, ta ɗauko ruwan sanyi ta ba shi. Sannan ta zauna a gefensa tana shafa kansa.
“Me ya sameka Aliyu?”
Kuliya ya aje gorar ruwan da ya shanye kusan rabinta, sannan ya share hawayensa. Yana kamo hannun Anna.
“Ba na faɗa miki cewar yau za mu fita kame ba ?”
Ya faɗi cikin wata murya mai rauni, wadda za ta iya cewa sam ba ta san ɗan nata na da ita ba.Da sauri ta gyaɗa masa kai tana shafa kansa.
“To a wurin ne... Ɗaya daga cikin 'yan ta'addan ya yi ƙoƙarin harbi na, shi... Shi ne Abubakar abokina, ya ture ni... Shi... Shi kuma harbin ya same shi!”
Annan ta gyaɗa kai, dan tasan Abubakar ɗin.
“To yanzu me ya samu Abubakar ɗin ?”
Ya haɗiye yawu yana share hawaye.
“Shi ne muka kai shi asibiti... Bayan an masa tiyata an cire alburushin... Yace a kira masa kawunsa... Ni da kai na... Na kira kawun nasa, na yi masa kwatance, ya zo ya samemu har asibitin...”
Ya kai hannu yana share hawaye, sannan ya ci gaba.
“To Kawun nasa na zuwa, yace yana so a ɗaurawa ƙanwarsa aure kafin ya rasu... Da kawun nasa ya tambayeshi waye mijin... Sai... Sai yace ni ne, cewa ya yi ni ne Anna!”
Ya ƙarashe a raunane. Anna da ta fara fahimtar inda zancen ya dosa, ta share masa hawaye ta na masa alamun ta na jinsa. Sai da ya ja hanci sannan ya ci gaba.
“Yanzu haka an ɗaura mana aure da ƙanwar tasa, Anna wani irin so Abubakar yake min?, da har zai iya kasada da rayuwarsa ya ceci tawa, sannan ya aura min ƙanwarsa da yake ganin ita kaɗai ce ta rage masa!”
“Kana da zuciya me kyau Aliyu, duk da kana da saurin fusata, ni nasan kana da kyawawan halayen da za'a so a tare da ɗan adam na gari... Yanzu ina Abubakar ɗin?”
Annan ta tambaya tana ƙara share masa hawaye, bisa ga mamakinta sai ta ga ya kwantar da kansa a kafaɗarta yana fashewa da kukan da ya fi na ɗazu, a hankali ya ɗaga kafaɗarsa ta dama.
“Anna Abubakar ya mutu!, Muntuna biyar da gama ɗaurin auren ya mutu!, Anna kuma bai mutu ba sai da ya kama hannuna, sannan yace na kula masa da ƙanwarsa, kada na bari ta wahala, Anna ina zan kai wannan nauyin?, Ina zan kai nauyin da ya ɗora min?!”
Anna ta rintse ido, a sanda take jin sauƙar hawayensa a kan jikinta, da ƙyar ta daure ta ci gaba da shafa bayansa.
“Allah zai temakeka Aliyu, shi kuma Abubakar Allah ya ji ƙansa, ya sa mutuwar ita ce hutu a gareshi, Allah ya baku zaman kafiya da matarka, ya kauda idomln maƙiya daga kanku!...”
#Labarinsu
#SalmaAhmadIsah
#TaurariWriters
•••••••••••
*LABARINSU*
*©SALMA AHMAD ISAH*
*TAURARI WRITERS*
*10*
~~~
*Do something for her that no one has ever done, love her for who she is.*
***
*Shekara ta 2000.*
“Malam Ila ina kwana”
Cewar Zaid yana tsugunnawa har ƙasa, a sanda ya shigo shagon Malam Ila, wanda ke saida kayan provision a 'yar ƙaramar containerrsa.
Baki washe Malam Ila ya amsa masa, kafin Zaid ya miƙe ya zauna a kan bencin da Malam Ilan ke kai, suka kuma gaisawa, kafin Malam Ilan ya ba shi abincin da ya siya ya aje masa, kamar yanda suka saba kullum.
Don a kwanakin kullum idan ya zo sai ya ba shi abinci, karɓa ya yi sannan ya ci, suna 'yar hira jifa-jifa. Kuma a cikin hirar ne Malam Ilan ya sosawa Zaid inda ke masa ƙai-ƙayi.
“Ya kamata ka je ka dubo ƙanin naka, ka ga fa yau kusan satinsa ɗaya a can!”
Aliyu ya aje kwanon hannunsa sannan yace.
“Ai wai kar su ga gaggawata ne shi yasa, amma ina kewarsa, don ba mu taɓa nisa da juna irin haka ba... Tazarar awa ɗaya ne tsakanina da shi a haihuwa, kuma bayan wannan tazarar ba mu sake samun wata tazara ba... A ko da yaushe muna tare”
Cike da tausayawa Malam Ila ya girgiza kansa.
“Ka ga abun da za ayi shi ne; zuwa gobe sai muje mu duba shi ko?”
Cike da zumuɗu Zaid ya ɗagaa kafaɗarsa.
“Allah ya kaimu goben, na gode Malam Ila, Allah ya saka maka da alkairi...”
Washegari da sassafe Zaid ya dira a ƙofar shagon Malam Ila, ko fitowa ma bai yi ba, haka ya zauna ya na jiran fitowar Malam ilan.
Sanye yake da wani farin yadi, wanda Malam Ila da kansa ya bashi, don yace ba ya san ganinsa da wannan uniform ɗin. Kana ganin kayan za ka san cewa ba nasa ba ne, saboda yanda kayan ya masa yawa.
Ya na zaune a wurin har Malam Ila ya fito, babu yanda be yi da Malam Ila kan su wuce gidan marayun katsaye ba. Amma Malam Ilan ya dage kan sai ya sai masa abinci ya ci tukunna. Hakan kuwa aka yi, sai da ya sai masa abincin ya ci ya yi taf, sannan suka kama hanyar gidan marayun.
“Bawan Allah, Lafiya kuwa na ga kamar gidan marayun nan a kulle, kuma na... Na ga kamar ma gobara aka yi!”
Cewar Malam Ila a kiɗime, hankalinsa ya yi wata mummunar tashi, bayan da suka iso gidan marayun, suka ga gate ɗinsa a kulle, kuma ko daga bakin gate din za ka gane cewa an yi gobara a wurin.
Mutumin da Malam Ila ya tambaya ya kalle su.
“Kwana huɗu kenan da wuta ta kama a gidan, kuma babu wanda ya fita da ransa daga gidan!...”
Iyaka abinda Zaid ya iya fahimta kenan a zancen nasa, bai san sanda ya yanke jiki ya faɗi ba.
Kwanansa uku a asibiti kafin ya farfaɗo, kuma da ya tashi farfaɗowar ma ba a hayyacinsa ya farka ba. Abubuwa ya riƙa yi kamar wanda ya samu taɓun ƙwaƙwalwa, sai zantuka yake barkatai, an kasa gane kansa.
Ganin abun ba na ƙare ba ne ya sa Malam Ila ɗauke shi daga asibitin, don ya ga abun ba na asibiti ba ne. Tashin farko gidansa ya kai shi, amma matarsa tace fafur ba za ta karɓi tsinttaciyar mage ba.
“Wa to kai ga ka juju ko?, Ub*n yaye-yaye, to Wallahi ba za ta saɓu ba!, a ina zan saka wannan gardin ƙaton?, A gida ɗaki ɗayan?, Ga ka, ga ni, ga 'ya'yana, to Wallahi Malam da sake!”
“Haba Gambo, be kamata kike faɗin haka ba, yaron nan na faɗa miki cewar maraya ne, idan ba ki manta ba; babarsa ce ta ba ni kuɗin da na miki yankan sunan Audu...”
“Wallahi ba ka isa ba, wato dan kawai uwarsa ta ba ka kuɗi ka sai mana ragon suna, sai na karɓi ɗanta ko ?, na rantse maka da Allah wannan yaron ba zai zauna min a gida ba!”
Duk da Zaid ba ya hayyacinsa sosai, amma yana iya tuna yanda matar kewa mijinta masifa da bala'i, ya na iya tuna yanda ta haƙiƙance kan ba zai zauna da ita ba.
Tun bayan da ya fuskanci cewa Aliyun da ya rage masa ya bar duniya, rayuwarsa ta shiga halin ƙaƙa na ka yi. Ya ji gaba ɗaya ya gaji da duniyar, babu abun da ya fi buƙata sama da mutuwar shi ma, ya ji cewar yana son ya mutu kamar Momma da Aliyu, tun da da ma su ne kaɗai gareshi, to ga shi ya rabu da su, to ina zai sa kansa?.
Ba dan Malam Ila ya so ba, sai dan babu yanda zai iya, ya ɗauki Zaid ya mayar da shi gidansu na da, amma kullum sai ya kawo masa abinci da ruwan rubutun da yake karɓo masa a gun wani malami mai almajirai da yasa a yi masa, don ya temaka masa wurin dangana da halin da ya shiga ciki.
Safe, rana, dare, ba ya taɓa tsallakewa, har takai ga Zaid ɗin ya dawo hayyacinsa gaba ɗaya, amma yanayinsa da ɗabi'unsa duka sun sauya, ba ya son yawan magana, ba ya son fita, ba ya son shiga jama'a. Ya koma rayuwar ƙunci. Ƙarshe ma ya yanke shawarar barin gidan.
Rana tsaka Malam Ila ya shigo gidan kawo masa abinci amma ya nemeshi sama ko ƙasa babu alamarsa. Ya ɓata ɓat! Kamar almara.
Ranar da ya gudu cikin garin kano kawai ya bazama, ya kwana a titi, kafin da safe ya ci gaba da yawatawa. Har Allah ya kawo shi rumfar wata inyamura me ƙosai, sunanta Ebere, tana da marainiyar yarinyarta Rhoda, da mijinta ya mutu ya bar mata.
Ganinta da Zaid na farko Allah ya saka mata tausayinsa, hakan yasa ta kira shi.
“Menene sunan ka ?”
Ta tambaya cikin gurɓattaciyar hausarta.
“Zaid”
Zaid ya amsa mata kansa a ƙasa.
“Kai maraya ne ?”
Sai ya girgiza kansa yana ɗaga kafaɗarsa ta dama.
“Ni maraya ne, ba ni da kowa”
Maman Rhoda ta waiga ta kalli 'yarta Rhoda dake zaune a raufar ta na wasa.
“Za ka zauna da mu?”
Zaid ya ɗago da kansa ya kalli matar, sannan ya kalli 'yarta, a take ya ga sun rikiɗa a idonsa sun koma masa Momma da Aliyu.
Ba jayyaya ta amince mata, a ranar tare suka wuni a rumfar saida ƙosan nata, bayan dare ya yi ta ɗauke shi da Rhoda 'yarta suka tafi gidanta.
Gidan ba wani babba ba ne, amma nata ne, kuma mallakinta, ɗaki ɗaya ta bashi tace masa ya yi zamansa, daga yau shi ma ɗanta ne, kuma ba ta hana shi yin addininsa ba, zai iya ci gaba.
Tun daga wannan ranar Zaid ya yi sabin ahali, ga su dai ba musulmai ba, amma sun nuna masa karamci da hallacin da ya kamata a ce 'yan uwansa musulmai ne suka nuna masa.
Maman Rhoda ta mayar da shi kamar babban ɗanta, Rhoda kuma ta ɗauke shi a matsayin wa, sai suka koma kamar 'yan biyu, duk da shi Zaid ɗin ya fita shekaru, amma hatta da kaya iri ɗaya suke.
Maman Rhoda ta saka Zaid a makaranatar su Rhoda, sannan ta biya masa kuɗin shekarun da zai yi har ya gama makaranatar kamar yadda ta yi wa Rhodan ita ma, don tace akwai mutuwa, ba ta son ta mutu ta barsu cikin wani hali.
Kullum da safe Maman Rhoda za ta haɗa kayan ƙosanta. Kuma tare da su Zaid ɗin take tafiya, idan suka je suka aje mata kayanta a rumfar da ta saba yi, sai su wuce makaranta idan a cikin sati ne. Bayan sun taso kuma kai tsaye can rumfar tata za su wuce, ba su suke dawowa ba sai rana, idan sun dawo da rana za su zauna su huta, idan suna da wani aikin yi su yi, idan kuma ba su da shi sai su hau aikin haɗa ƙosan yamma.
Yamma na yi za su ƙara komawa, ba sa dawowa sai wajajen sha ɗaya, wani lokacin ma Rhoda tun a can take fara bacci, sai dai Zaid ya goyota su dawo gida.
Zaid ya sake da su sosai, ya na rayuwa cikin farin ciki, dan Maman Rhoda ba ta rage shi da komai ba, ko azumi ne zai zo tana ta ya shi yin hidindumun azimin, kuma duk sallah sai ta masa sabon ɗinki.
Kamar yanda take tafiya da shi can Enugu garinsu idan Christmas ta zo, kuma hatta da 'yan uwanta na can ba sa nuna masa ƙyama, sannan ko da sau ɗaya ba ta taɓa masa tayin shiga addininsu ba, shi ma kuma bai taɓa musu ba, dan ya ga kamar idan ya musu ma bazasu karɓa ba.
Rayuwarsa ta ci gaba da wanzuwa a haka, cikin farin ciki da samun nasarori, kafin giftawar wata ƙaddara, wadda ta tarwatsa komai na rayuwarsu shi da Rhoda, ta yi fata-fata da jin daɗinsu!, Ƙaddarar ta hargitsa komai!.
*Present day...*
RABI'A POV.
Da sassafe ta farka kamar kullum, sai da ta yi sallah, sannan ta gyara alkama, ta kai niƙa, ta ɗauko niƙan, sannan ta haɗawa Habiba kayan suyar funkasonta kamar yanda ta saba.
Kana ta share gidan tas, sannan ta shiga wanka, a lokacin da ta fito har masu siyan funkaso sun fara taruwa a gidan, don Habiban da kanta take soyawa, tun da yau akwai makaranta.
Ɗakinsu ta shiga, ta saka kayanta, ta ɗan shafa mai, sannan ta yi wa Anti Saratu sallama, ta fita.
Yau ta yi mamaki sosai ganin har kusan kwana uku kenan ba ta ganin Mishal a makarantar, ita kuma ba ta santa da wata ƙawa ba bare ta tambayeta, wannan baturiyar ma da ta saba ganinsu tare ba ta san inda za ta sameta ba.
Hakan yasa tunanika sukai mata yawa, ta shiga saƙe-saƙe kala-kala, har zuwa lokacin da aka tashi. Kuma kamar yanda zuciyarta ta raya mata, kamar yanda ta saba ganinsa.
Tana fita idanuwanta suka sauƙa a kansa, jingine jikin gate ɗin estate ɗinsu, sanye cikin wasu ash jogger set. Hannayensa sanye cikin aljihun hoodie ɗin kayan, sai dai saɓanin kullum, yau ba shi kaɗai ba ne, shi da wannan budurwar ne, wadda ya kira da ƙanwarsa, sanye take ita ma cikin irin kayan jikinsa, hatta da takalmansu iri ɗaya ne.
Kamar yanda suka saba a kwannakin hannu ta ɗaga masa, hakan yasa Rhoda ta juya ta kalleshi, sannan ta kalli Rabi'an.
Bisa ga mamakinta sai ta ga Rajan ya sha mur, ya na bin bayan Rabi'a wadda ta fara tafiya, sai kawai ta yi murmushi ita ma ta bi bayansu.
“Me ya same ki yau ?”
Raja ya tambaya, ganin yanayinta ba kamar yanda ya saba ganin ba, Rabi'a ta ɗago ta kalleshi, sannan ta kalli Rhoda dake biye da su, ganin hakan yasa Rhodan ta ɗauke kanta sama tana fito, sannan ta ƙara da.
“Ni fa ba na jin komai...”
Raja ya tsaya, sannan ya waiga ya kalleta.
“Da ma biyoni kika yi ?”
Ta girgiza kanta.
“A'a fa, ni saƙo zan je na karɓo a nan bakin titi”
Raja ya finciko hannunta yana kama kanta ya matse, hakan yasa ta saki ƙara. Duk abun da suke Rabi tsaye a gefe tana kallonsu.
Sai kuma ya dafa Rhodan, sannan ya yi wa Rabi alama da su ci gaba da tafiya. Tafiyar suka ci gaba da yi, Raja na dafe da kafaɗar Rhoda. Ya ɗaga kafaɗarsa sannan yace.
“Baki amsa ni ba Ammata”
Ko kafin ta ba shi amsar Rhoda ta yi wuf tace.
“Ammata?, What a wonderful name!”
Raja ya kama kunnenta ya murɗe, hakan yasa ta saka ƙarar azaba.
“Raja mana!”
Ta faɗi a shagwaɓe.
“Ammata manta da wannan yarinyar, neman magana take”
Sai faɗan nasu ya bawa Rabi dariya.
“Kwana biyu kenan wata ƙanwata ba ta zo ba shi yasani a damuwa!”
“Gidan ku ɗaya ?”
Rhoda ta tamabaya daga ɗayan ɓarin, Raja ya ranƙwashi kanta daga sama, kasancewar ya fita tsayi. Ta dafe wurin tana turo baki. Rabi'a kuwa sai murmushi take.
“Ki kwantar da hankalinki Ammata, lafiya ita ce ke ɓuya, da yardar Allah tana cikin ƙoshin lafiya”
“Kawai ki manta”
“Rhoda hoo!”
Raja ya faɗi yana ƙara dukan kanta, ta ƙwace kanta, sannan ta koma layin da gudu, tana faɗin:
“Kada ki dumu Ammata! She dey fine oo!”
Daga Rajan har Rabi'a sai da suka yi dariya. Tafiya sukaci gaba da yi suna 'yar hira, har suka iso bakin titi, kamar kullum haka y tsaidamata ta hau, har suka ƙulewa ganinsa ya na ɗaga mata hannu. Kamar daga sama ya ji muryar Rhoda daga bayansa.
“Hooo!, Raja ya kwarewa soyyayar me kama da shi...”
Juyawa ya yi ya kalleta, tsaye take a bayansa, kenan dawowa ta yi?.
“Ki bari na zo na sameki a nan”
Ya yi maganar yana nufar inda take. Rhoda ta fita da gudu tana dariya, shi ma ya bi bayanta yana dariyar, har ya cimmata, kafin ya riƙe kumatunta yana ja.
“Ke ba kya jin magana ko?”
Rhoda ta dafe wurin da ya ja mata tana kumburo baki.
“Ayya mana Zaid, wannan ai mugunta ce ”
“Ni ne mugun?”
Ya faɗi yana ƙoƙarin ƙara kamata. Ta kuma saka gudu tana dariya.
“I'm sorryyyyy!”
Ta faɗi tana kama kunnuwanta, a sanda ya kuma cimmata, sai ya dafata kamar ƙawarsa, suka jera suna tafiya. Har suka koma gidansu.
*No. 213, Naf belly Estate, Asokoro, Abuja.*
“Assalamu Alaikum... Karima!”
Muryar Anna ta faɗi, yayin da wayarta ke kare a kunneta, bayan da ta aikawa Karima yayar Siyama kira. Daga cikin wayar muryar Karima ta amsa da.
“Wa Alaikumu Salamu, Na'am Anna, ya kike, ya gidan ?”
“Lafiya ƙalau Karima, ya Siyama da yaran, da kuma me gidanki ?”
“Suna lafiya”
“To da ma so nake dan Allah ki kira mijin naki ki sanar masa da cewar ina son ganinki, idan xai iya miki lamuni”
Karima ta ɗan yi jim, kafin ta amsa da:
“Ba damuwa, Insha-Allah zai bari, amma Lafiya kike nemana Anna ?”
Anna ta ɗan shafo gefen fuskarta, sannan tace.
“Lafiya... Ban faɗa muku ba ne, An ɗaurawa Kuliya aure, kuma yau za mu je mu ɗauko amaryar, su Laraba ma duk na kirasu, dan haka kema sai ko taho...”
Tsabar razanar da Karima ta yi sai da ta miƙe tsaye, hannunta kan ƙirjinta wanda ya shiga bugu da sauri.
“Aure kuma Anna!, Kuliyan ?!, Shi da wa ?!”
Sai da Anna ta ɗan yi shiru, kafin ta amsa mata da.
“Wannan ba huruminki ba ne, matar Aliyu kuma idan kin zo za ki ga ko wacece!...”
Daga haka ta sauƙe wayar. Ɗazu da safe Kuliya ya zo yace mata kawun su Abubakar yace tun da jiya aka yi bakwai ya zo ya ɗauki matarsa yau. Kuma su yake so su je su ɗaukota. Shi yasa ya zo ya sanar da ita.
A lokacin kallonsa kawai ta ci gaba da yi, ganin yanda ya rame, ya yi wani irin baƙi, kamar wanda ya tashi daga jinya. Kafin ta daure